Via highway 1 naar Pismo Beach

We rijden over de highway 1 en de uitzichten zijn schitterend mooi. Ruige kust met hoge rotsen, af en toe een strandje, haarspeldbochten met steile afgronden. We zien het spuiten van walvissen in de verte. Sommige mensen hebben een verrekijker dus die zien het beter. We stoppen op veel mooie plekken om van het uitzicht te genieten. Ook komen we nog bij een stuk bos waar redwood bomen staan. Hele hoge bomen met superdikke stam. Tussendoor bellen we naar zus Monique die vandaag jarig is. Zo gek dat je zover van elkaar vandaan bent en dat wij net met de dag begonnen zijn en het in Nederland al avond was. Het is 's ochtends zonnig maar er staat een hele koude wind. Als we een paar kilometer verder zijn is het opeens windstil en warm. Weer een half uur verder is de wind erweer en is het dus weer koud. Af en toe snap ik er niks meer van. We komen bij een strand waar het vol ligt met zee-olifanten. Wat een grote beesten zijn dat. Ze hebben een korte slurf en maken harde geluiden. Zo gaaf om te zien. Na de rit komen we aan in Pismo beach waar het weer heerlijk warm is en we besluiten om gelijk door te gaan naar het strand. Even lekker uitrusten van de lange reis. Er zijn super hoge golven en Esmee, Davian en Peter gaan zwemmen. Ik geniet van het zonnetje. Als ze terugkomen zijn ze er vol van dat er een zee-otter naast hun zwom en ze zien een walvis spuiten en daarna omhoogspringen. Jammer dat ik dat niet heb gezien of kunnen filmen. In het hotel willen we naar het restaurant maar er zit niemand. Meestal is het eten in het Hilton wel goed dus we vinden het maar raar. We lopen een stukje naar een winkelcentrum maar daar is ook niks en we hebben geen zin om weer de auto in te moeten en iets te gaan zoeken dus toch maar terug naar het hotel. We bestellen ons eten en het duurt heel lang terwijl er verder niemand is. Ze hebben als excuus dat er veel roomservice bestellingen zijn. Als het eten uiteindelijk komt is het vlees en de patat koud. Er worden weer excuses aangeboden en het eten nemen ze mee. Even later krijgen we precies hetzelfde eten weer maar dan opgewarmd. Dat zien we omdat het stukje wat ervan afgesneden is er nog hetzelfde ligt. Esmee krijgt de slappe lach omdat haar 2 afgekloven kipvleugeltjes niet meer op het bord liggen, maar wel de overige 3. Toch nog lol dus. We hadden net gezegd dat we nog geen een keer slecht gegeten hadden. Dat hadden we dus niet mogen zeggen. Op de kamer gaan ze weer met zijn drietjes kaarten zoals iedere avond en ik schrijf dit stukje. Morgen naar LA via strand van Santa Barbara en Malibu Beach. Kijken of we nog bekende sterren zien. George Clooney misschien?